D-Day en .......naar huis?!

6 juni ,  24de dag ,   Camallera  < > Maçanet de la Selva  :  73 km

Vanmorgen vertrokken richting Girona. Gisteravond de route naar Valencia nog een keertje goed doorgenomen en dat bracht  wel enige onrust. Route loopt n.l. niet vrolijk langs de zee maar zo’n 30 km in het binnenland. Veel hellingtjes/-en van minimaal 6 á 7 % en 50 % bos, dus quasi l’ l’ Ardêche, en dat wilde Els in ieder geval nooit meer. We ervaren ook het verschil met Frankrijk, communiceren is in het binnenland waar wij fietsen nauwelijks  mogelijk, gisteren kreeg ik nog niet eens uitgelegd dat ik ‘t vlees saignant wilde. Met als gevolg een volledig doorbakken, zwartgeblakerd stuk op je bordje.  Maar goed , kan gebeuren ook al kreeg ik eerder nauwelijks warm water uit de douche. Doortrappend verder de route naar Valencia doorsprekend, kwamen we tot de conclusie dat we dat niet (meer) moesten doen. Want wat zou de meerwaarde zijn? Fietsend tussen alleen maar (donkere) dennen/pijnbomen zonder uitzicht op of vergezichten ambiëren wij niet. Tevens staat bij ons als we fietsen, na primair veiligheid, steeds het plezier voorop en het ziet er niet naar uit dat dit fietsend in het verschiet ligt. Verder is klimmen absoluut niet een uitdaging voor ons, zeker niet na onze ervaring op twee uitgesproken klimmetjes en overige klimmetjes. Verder is in Spanje is geen weg vlak. Dus na tien kilometer was duidelijk, dat we niet door moesten fietsen naar Valencia. Girona heeft een vliegveld en in omgeving is een Masia waar Soetens uit Vessem een maal per 14 dagen fietsen ophaalt om terug te brengen naar Nederland. “Geluk bij ongeluk” , lekker in de buurt. Vliegtuig in Girona geregeld en in Massenet de la Selva in de Masia waar Soetens de fietsen ophaalt,  een kamer. Bleek gerund te worden door een Nederlands echtpaar, Harry en Coby, zij oorspronkelijk uit Oss.  Nou chagrijniger kun je als gastvrouw niet zijn. Niet eens een welkom, laat staan wat hebben jullie gedaan? Op de vraag kunnen we hier ook eten, kwam het eenvoudige antwoord : Nee. Wel duidelijk natuurlijk. Maar voor de rest is ‘t allemaal dik voor mekaar. Groot zwembad en ligbedden in alle soorten, diverse terrassen en alleen maar Brabanders uit Veghel, St. Oedenrode en Nuenen. Zo chagrijnig als zij is, zo vriendelijk, vrolijk en goedlachs en makkelijk is Harry. Tegenpolen trekken elkaar aan. De volgende dag blijkt ze wat vriendelijker maar ik zou haar terughoudend willen blijven noemen.

Bij terugkomst uit ‘t dorp blijkt de masia ook een pleisterplaats, eind-/startpunt te zijn voor Nederlandse motorrijders.  Dit keer vier man uit Uden/Veghel en een groep van 8 man uit Nuenen/Gerwen en eentje uit Helmond die ze eigenlijk niet willen vernoemen. De oudste was 81 en de jongste 71. Touren 200 km per dag op werkelijk schitterende motoren, 75<>125 PK. Deze laten hun motoren in een vrachtwagen hier naar toe brengen en gaan dan Spanje in, een walhalla al die haarspeld- en verdere bochten.Naar Granada, Gibraltar, Portugal ,noem maar op. Hele enthousiaste verhalen en toch ook wel een beetje ontzag voor ons.Er kwam juist zo’n vrachtwagen met een chauffeur uit St. Oedenrode binnen. Indrukwekkend zo’n 13 motoren en  2 “buggies” in die vrachtwagen gestald te zien en er met een heftruck uitgetakeld te zien worden. Verder onmiddellijk dat Brabantse gemeut, want die kerels zijn natuurlijk los. “Moeten  we helpen Harry? Neen, ge had zeker gezien dat ie leeg was”. Denkte gij da ge mi dè speldje door de beveiliging komt? ( ik heb sinds twee weken twee haarspeldjes in mijn haar om daar geen last van te hebben in de haarspelden!!) De chauffeur die zo juist uit Nederland is aangekomen, heeft alles gelost, drinkt een kop koffie en vertrekt weer terug naar Nederland : 1300 km.: Houdoe hè. Ja houdoe. Ge zoat ze toch!!

Hij is nauwelijks weg als weer een  vrachtauto aankomt met 18 motoren voor de groep die morgen  landt in Gerona. De chauffeur blijkt uit Someren te komen, dus wat namen uitgewisseld.Ik woonde immers tot mijn 18e in Asten, aangrenzende dorp. Inmiddels gaat het bier rond, komt er van alles op tafel en zeggen die Brabanders dat wij mee moeten eten. Coby wordt bewerkt en vindt ‘t goed. 

Nou meer dan voldoende eten en drank en  nog meer drank.Tot laat doorgemeut en veel geleerd over motorrijden, verwarmde handvatten en zitvlak en het verwisselen van twee banden als je er een lek rijdt.

7 juni  ,   25de dag  : Macanet  de la Selva  <>  Eindhoven

’s- Morgens vraagt de chauffeur hoe wij hier gekomen zijn.Op de fiets?! Ja en hoe ga je terug. Met vliegtuig en de fietsen met Soetens. Soetens? Die kan ik misschien ook wel meenemen als ik plaats overhoud!! O ja, zou schitterend zijn. Uitslag komt als hij geladen heeft. 

De volgende groep van 18 man komt binnen. Onbeschofter kun je niet zijn, Russen zijn er lievertjes bij. Onmiddellijk vol aan ‘t bier en lol. Nu even Federer<>Nadal.

Chauffeur komt binnen : hebben we een deal? Ja graag, nou zo zie je weer : de deugd der traagheid doet zijn werk weer : door te vertragen, geef je het toeval een kans.

Tot slot : het zadel van Els :

Op de foto en de te plaatsen video is het zadel van Els te zien dat ze tijdens onze tocht heeft opgebouwd. Geen vaatdoekje in Frankrijk meer te verkrijgen, de  Casino’s hebben extra voorraden aangelegd. De vaatdoekjes bleken na twee verschillende zadeldekjes die geen verlichting boden, het meest probate middel om de pijn te verlichten en om niet te hoeven stoppen, wat echt wel aan de orde is geweest.

Al met al hebben we weer een geweldige reis, in totaal 1749 km, gemaakt en vele ervaringen rijker. Weliswaar niet naar Valencia, maar ook daar leiden meerdere wegen heen. Nu terug naar huis, benieuwd hoe daar de geraniums er bij staan.

Dank voor alle bemoedigende raadgevingen en steun, zonder die .........                                     en wellicht á la prochaine fois.

saluts en dikke kus van Els

Joepels