Baas boven baas

1 juni , 19de dag , Caux <>  Sallelle d’ Aube  :  67 km

Na de eerste 7 km komen we uit bij de zaterdagmarkt van Pezenas. Van alles en nog wat en nog meer, maar wel de eerste gebraden drumstickx. Dus voor onderweg ingeslagen en heerlijk in een wijngaardje verorberd. Pezenas blijkt een mooi stadje te zijn, nu reeds druk, in het hoogseizoen niet om doorheen te komen. Twee uur rondgewandeld en de diverse “ bezienswaardigheden” bekeken : o.a. kapperszaak van Gely, en de diverse hotels.

We troffen onderweg twee Nederlanders die vanuit  Maastricht  op weg waren naar Barcelona. De eerste twee dagen in de Ardennen regen, dus onze keuze deze over te slaan was goed. De een had een toeristenbedrijf in Barcelona en een plaats 30 km verderop en de ander was een vriend die hij had gevraagd mee te fietsen. Vriend was een echte fietser, eigenlijk alleen maar “ echte “ bergen met een clubje, jaarlijks 2 á 3 keer. De ander had astma ( gekregen ) en had altijd al een keer vanuit Nederland naar Barcelona willen fietsen. Dus nu dan en met een door hem in Adam nieuw gekochte elektrische fiets : Riese-Müller, met twee elkaar aanvullende accu’s.De fiets zag er zeer simpel uit maar was een Zündapp in het kwadraat. In ecostand vloog hij al de berg op, niet bij te houden door de bergfietser. Deze laatste vond “de  babyconstructie van het Duitse echtpaar” zeer slim. Hij vertelde me twintig jaar geleden al met zijn zoontje achter op de fiets in een rieten mand ( want toen kon je kinderen niet anders  vervoeren” )  berg op en af gefietst te zijn. Toen ik dat hoorde zweeg ik stil. Ieder zijn handicap. Nog stiller werd ik, toen hij vertelde dat van zijn fietsclubje al drie mensen op elektrisch overgestapt waren en alle drie met de verzuchting : had ik dat maar 10 jaar geleden gedaan!! Sta je dan met je mooie fiets.

Vervolgens doorgefietst lang Canal du Midi.  ongelooflijk saai en wat erger was over een jaagpad waarover je nog  geen jachthond heen zou sturen. Stronken in het pad, valse schaduwen en Fransen die heerlijk ontspannen fietsten waardoor je steeds af moest remmen. Dus toen mijn nieren ongeveer in mijn oren hingen, het jaagpad verlaten en de grote weg genomen. Bij Beziers langs het sluizencomplex en verder.Sluizencomplex is heel bijzonder omdat hier met een onderlinge afstand van ca 15 meter, negen sluisjes achter elkaar liggen om het hoogteverschil van enkele tientallen meters te overbruggen. Uiteindelijk gestopt in Salelles d’Aube, B&B bij Engels echtpaar in prachtig huis gelegen tegenover een brug die Eiffel als stage-opdracht had getekend. ‘s-Avonds EC finale bekeken. Per saldo vervelend gefietst.

2 juni , 20de dag :Salelle d’Aube <>Tuchan  :  86 km

Merendeel heerlijk gefietst over grote weg door nog steeds wijngaarden en mooi boerenland. Twee venijnige klimmetjes, maar die deerden ons niet, ( beloning wacht steeds )  evenals de tramontane : de wind die volgens de locals uit het noorden komt maar feitelijk uit het westen blaast. Wat ons wel deert zijn de soms verschrikkelijke wegen/paden. Met grote gaten of sleuven, stenen/steenslag, en stukken “ hersteld wegdek” :  niet gelijkvloers opnieuw geasfalteerd en met en zonder zon steeds de vraag of daar ook weer een gat in zit. Verder voor ons de vraag : waarom men niet de hele weg opnieuw heeft geasfalteerd ipv van een legpuzzel fabriceren. Ook vandaag weer zo’n verschrikkelijk weggetje omlaag, maar alles went, zelfs een vent en een goede meid is op alles voorbereid. De Pyreneeën loeren al in de verte. Un momento dato ervoeren we een afdaling ( 10 km) en bleken we de Col d’Extrem over te zijn gefietst. Eitje, kennelijk had men geen namen meer of zijn we inmiddels redelijk ingefietst?!

Alles was complet, maar we konden een kamertje vinden boven een café, kleiner dan menig studentenkamer, maar er stond een bed en er was een douche waar Els in eerste instantie door de vastzittende deur niet meer uit kon. 

3 juni , 21de dag  , Tuchan <> Ille sur Têt : 61 km

Wederom lekker gefietst met prachtige vergezichten, en de eerste sneeuw zien liggen op de nog in de verte liggende Pyreneeën. Zo hoog komen we  niet maar het loeren van deze jongens ervaren we steeds meer. Langs Tautavel, de vindplaats van de oudste mens in Europa (400.000 jaar, volgens de kenners ), hij was inmiddels vertrokken. Na omweggetje van 14 km ( weggetje gemist) kwamen we in Latour de France aan en begon een klim. Ik had geen benen, en die begonnen  pas halverwege weer te draaien. Vreemd dat je dit overkomt en even zo vreemd dat je dan op een even iets minder stijl stuk ineens weer de benen rond krijgt.ondertussen denk je : waar moet dit naar toe, want dit is nog slechts het voorportaal, morgen de echte jongens. Veelbelovend ? Onze zonnebrillen waren inmiddels op onze neuzen gaan drijven, want het was ook 31*. Vervolgens in een lange afdaling, sublieme vergezichten, prachtig om te zien maar nog verschrikkelijker om naar te kijken. Enorme ruige rotspartijen en misselijk makende diepten met dan weer een muurtje, onderbroken muurtje of geen muurtje en steeds die wind waardoor je onverwacht een oplawaai krijgt. Tempo dus behoorlijk aangepast. Toen we onderweg even  in een gehuchtje stopten, kwam er een vrouw op ons afgelopen die ons  vrolijk vertelde over haar fietstocht door Zuid India gedurende een jaar. Lekker hoofd leeg maken en opnieuw opladen gaf ze aan, terwijl ze helemaal  niet zo’n groot hoofd had. We  verbaasden ons weer : overal zitten van “die fietsers” en ook Nederlanders. Verder door tussen die ontzagwekkende natuur over de Cote d’Orgues naar de voet van de Pyreneeën, die we  morgen hopen over te steken. Uitrustend op een overdekt terras werden we overvallen door een orage, loodrechte pijpenstelen, een uur lang.De fietsen kletsnat maar wij inmiddels weer kurkdroog. Besloten niet door te fietsen, B&B geboekt en wat voor een. Ongelooflijk, dubbel zo groot huis als dat van de Engelsen, alles in Jugend Stil met moderne kust en met grote tuin en .....zwembad. Alles in perfecte staat en we hadden dit hele huis, inclusief bibliotheek helemaal  voor ons alleen. Portugese bediende wilde op onze kamer nog twee Chaisse Longue met  tafeltje neerzetten, maar dat hoefde van ons niet. Wel plaatste ze bij het zwembed nog twee ligbedden, waar ik in neer plofte. Els lag natuurlijk al in het zwembad. Weer verrukkelijk vietnamees gegeten, het is immers maandag en dan blijken de Franse restaurants in de dorpjes gesloten?! Morgen DE  PYRENEEËN ??!!!!